🍁🍁🍁🍁 ഓർമ്മയിലെ ഒറ്റപ്പുള്ളി 🍁🍁🍁🍁

നാടിന്റെ തണലിടങ്ങളായിരുന്നു കാരണവൻമാർ.
നാട്ടിലും വീട്ടിലും ഇവരറിയാതെ ഒന്നും നടന്നില്ല.
പള്ളിയും പള്ളിക്കൂടവും ഇവർ പരിപാലിച്ചു.
നാട്ടിൽ വഴി വന്നതും വെളിച്ചം പരന്നതും ഇവരുടെ പ്രയത്നം.
ഉമ്മറത്തിവരുണ്ടെങ്കിൽ അടുക്കള വരെ ആ കരുതലുണ്ടാവും.
ഇവരെ കണ്ട നാട് 
എണീറ്റ് നിന്നു.
മടക്കുത്തഴിച്ചിട്ടു, 
പാതിയെരിഞ്ഞ ബീഡി ചവിട്ടിയരച്ചു.
ഇവരുടെ കടുപ്പിച്ചൊരു നോട്ടം മതിയായിരുന്നു പല എടുത്തു ചാട്ടങ്ങളെയും അടക്കി നിറുത്താൻ.
കാരണവൻമാർ തമ്മിൽ സംസാരിക്കട്ടെ എന്നായിരുന്നു എന്തിനുമുള്ള തീർപ്പ്.
നാടിനും വീടിനും ഇവർ പകർന്ന സുരക്ഷിത ബോധം ചെറുതല്ല.
അസമയത്ത് കണ്ടവരെ ഇവർ വിചാരണ ചെയ്തു.
ഓരോ വീട്ടിലും ഒരു മൂന്നു കട്ട ടോർച്ച് 
ഒറ്റ പുള്ളിയാക്കി വെച്ചു.
അതിന്റെ വെളിച്ചം അപശബ്ദങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ കുത്തി.
നിലവിളി കേട്ട അയൽപക്കത്തേക്കവർ ധൃതി പിടിച്ച് നടന്നു.
പാമ്പിനെ കണ്ട് പേടിച്ച നാട്ടുവഴികളിലേക്കവർ ചൂരലുമായി ഓടി.
വിരുന്നു വീട്ടിലെ കുട്ടി ആട്ടി പിടിച്ച ചമ്മക്കനെയും കൊണ്ട് ഉമ്മറത്ത് നിന്നു.

 'നാഥനില്ലാത്തിടത്ത് 
നായി പട' എന്നായിരുന്നു ചൊല്ല്,
ആ കെട്ട കാലത്താണ് നാം.
പറയാൻ പറ്റിയ കാര്യ കർത്താക്കൾ നാടുനീങ്ങി.
വാക്കിന്റെ ഊക്കിൽ ഓങ്ങി പേടിപ്പിച്ച കൈകൾക്ക് ബലം കുറഞ്ഞു.
മനസ്സ് നീറുമ്പോൾ ഓടിയെത്തിയിരുന്ന ഉമ്മരം ഒഴിഞ്ഞ് കിടന്നു.
പൂമുഖങ്ങളിൽ മൗനം മൂടി കെട്ടി.
ചാരുകസേര മടക്കി വെച്ചു.
കാലൻ കുടയും മൂന്നു കട്ട ടോർച്ചും ഓർമ്മയിലെ ചെരുവിലെവിടെയോ പൊടി പിടിച്ച് കിടപ്പുണ്ട്.
വെള്ളം നിറച്ച് വെച്ചിരുന്ന ഓട്ടു കിണ്ടിയും 
നീട്ടി തുപ്പിയിരുന്ന കോളാമ്പിയും 
മാറാല കെട്ടിയ മച്ചിനകത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.
കാരണവരുടെ ആദ്യത്തെ ആണ്ടറുതി ഉശാറായി നടന്നു.
പിന്നീട് വന്ന ആണ്ടറുതികൾക്ക് മേൽ ഓർമ്മയുടെ പന്തൽ കെട്ടാൻ ആരുമില്ലായിരുന്നു.
എല്ലാ ഓർമ്മകളും അടർന്ന് തീർന്ന വിടവിൽ വളർന്ന പുതു തലമുറ ഇപ്പോൾ പ്രായമറിയിച്ച് തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
ഇവർ അനുഭവിക്കുന്ന തണൽ മുൻപേ നടന്നവർ വെയില് കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയതാണെന്ന ബോധം മാത്രം നാം പകരാൻ മറന്നു.
******************
സത്താർ കുറ്റൂർ


<<<< അഭിപ്രായങ്ങൾ വായിക്കാൻ താഴെ കമ്മന്റ്  ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക >>>>